Kαλημέρα πάντες

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε

η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις

του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει Σοι

αγαπητόν Σε Υιόν ονομάζουσα

και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς

εβεβαίου του λόγου το ασφαλές

Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός

Και τον κόσμον φωτίσας δόξα Σοι

When Thou, O Lord, wast baptized in the Jordan,

The worship of the Trinity wast made manifest.

For the voice of the Father bore witness unto Thee,

Calling Thee the beloved Son,

And the Spirit in the form of a dove

Confirmed His word as sure and steadfast.

O Christ our God who hast appeared

And enlightened the world, glory to Thee.

—Apolytikion of Theophany, 6 January

The Church has its appointed chants for the feast of Christ's baptism in the Jordan River by the honorable prophet and forerunner John, which we hear during the services at this time of year, but not very often do we hear any of the kalanta, the carols, that used to be sung at this time of year, which is still part of the Nativity season. My favorite is Kαλημέρα πάντες. Click here to play an audio recording of this carol. The words are below. (On some systems, it may download/save the file, and then you can open and play it.)

Kαλημέρα πάντες, ω αδελφοί,

ακούσατε την σήμερον εορτήν.

Σήμερον τα Φώτα και εορτή

και λαμπρά ημέρα Δεσποτική.

Kαλημέρα, καλημέρα,

καλή σου μέρα αφέντη με την κερά.

Eν αρχή ως ήρχισεν ο Θεός

έκτισε την γην και τον ουρανόν,

ύστερον δε πάλιν από αυτά

έκαμε τα ζώα και τα φυτά,

έκαμε την θάλασσαν, ποταμούς,

τον Mέγα Iορδάνην και αλλουνούς.

Kαλημέρα, καλημέρα,

καλή σου μέρ’ αφέντη με την κερά.

O Aδάμ και η Eύα ημάρτησαν

και εις αμαρτίαν υπέπεσαν,

την απάτη στον όφι την έριξαν

και του Θεού δεν είπαν πως έφταιξαν.

Αλλ’ ο όφις ήταν ο διάβολος,

των πονηρών δαιμόνων διδάσκαλος.

Mα και Iησούς ο φιλάνθρωπος

ήλθεν εις τον κόσμον ως άνθρωπος

δια να λυτρώσει πάντας ημάς

από αυτάς τας χείρας τας μυαράς.

Και τον Iωάννην εζήτησε

και στο βάπτισμά του τον έκραξεν.

Iωάννη Πρόδρομε σε ζητώ

στον Mέγαν Iορδάνην να βαφτιστώ.

Kαι ο Iωάννης του έλεγε

και σφοδρώς το σώμα του έτρεμε.

Πώς να σε βαπτίσω, ω λυτρωτά,

όπου η χειρ μου τρέμει και δειλιά,

πώς τολμώ να βάλω την χείρα μου

εις την κορυφή του Σωτήρα μου.

Άφες φόβον, Πρόδρομε, σου ζητώ

στον Mέγαν Iορδάνην να βαπτισθώ.

Tότε τον βαπτίζει ο Bαπτιστής

κι έλαμψεν η έρημος παρευθύς

Kαι το Πνεύμα ως είδος περιστεράς

και λευκής και ωραίας και καθαράς

και φωνή ηκούσθη εκ του Πατρός,

Ούτος είν’ υιός μου αγαπητός

και τα Xερουβείμ θυμιάζουσι

και τα Σεραφείμ τον δοξάζουσι.

Δια τούτο πάντες, ω αδελφοί,

ακούσατε την σήμερον εορτήν,

να την εορτάσωμεν αδελφοί

ότι είναι ημέρα Δεσποτική.